Z początkiem wieku nastąpił wzrost ilości drukarń, jako skutek zniesienia w 1695 roku ograniczeń i zakazów, krępujących poprzednio typografię. W 1709 roku ukazał się pierwszy akt o prawach autorskich, który przyznawał prawo własności autorom na okres 14 lat. Początkowo druk angielski był dość niskiej jakości , dopiero rozkwit literatury angielskiej i pojawienie się czasopism Spectator, Gentelman’s Magazin, Times wymagał odnowienia sztuki typograficznej. Osoby, których działalność stworzyła nową epokę w drukarstwie angielskim to William Caslon i Jan Baskerville.

William Caslon (1692-1766) był z wykształcenia grawerem. W 1720 roku dostarczono mu środków na uruchomienie giserni w Londynie. Pierwszym jego dziełem było pismo arabskie, którego użył do druku Nowego Testamentu. W 1722 roku stworzył narodową czcionkę angielską - antykwę. Jego dziełem są także czcionki gotyckie.

Jan Baskerville (1706-1775) zapoczątkował złoty wiek drukarstwa angielskiego. Założył gisernię, drukarnię i papiernię. Dał drukarstwu angielskiemu nowy krój pisma, którego cechą charakterystyczna była skłonność do zaokrąglania liter oraz kaligraficzny dukt. W 1757 roku ukazała się jego pierwsza książka: Wergiliusz po łacinie. Brakowało w niej całkowicie ilustracji i ornamentów, bowiem Baskerville propagował czysto typograficzny układ książki. Zmarł w 1775 roku, a spuściznę po nim kupił Francuz, Piotr Beaumarchais, dla założonego przez siebie "Towarzystwa Literacko-Typograficznego".

Z wcześniejszych drukarzy Londynu należy wymienić Jana Basketta, piastującego stanowisko lorda majora Londynu. Wsławił się tym, że wydał Biblię pełną błędów. Drugim godnym wzmianki drukarzem jest William Bowyer, który wydał mnóstwo dobrych dzieł literackich i naukowych. W Szkocji działali bracia, Robert i Andrzej Foulis, uniwersyteccy drukarze z Glasgow. Wydawali druki greckie, łacińskie, francuskie, angielskie i włoskie. Słynne było wydanie Iliady i Odysei w dwóch tomach. Drukarstwo rozwijało się także w Oksfordzie i Cambridge. W Oksfordzie ukazało się w latach 1702-1704 trzytomowe dzieło History of Rebellion Edwarda Hyde. Największym osiągnięciem było sześciotomowe wydanie Szekspira. Z pras prywatnych można wyróżnić drukarnie Horacego Wapole’a oraz Jana Wilkes’a. Wapole w 1775 roku założył drukarnię w swoim majątku nad brzegami Tamizy. Oficyna Wilkes’a wzbudziła sensację wskutek wydania Essay on Women, będącego parodią Pope’a Essay on Man. Do świetności drukarstwa angielskiego w XVIII wieku przyczynili się również William Bulmer i Tomasz Bensley. Obaj ci drukarze wkraczają swoją działalnością już w XIX wiek.