Najsławniejszym z drukarzy pracujących w XVI wieku w Antwerpii był Krzysztof Plantin (1520-1589). Do Niderlandów przybył z Francji. Od roku 1549 prowadził księgarnię i zajmował się introligatorstwem. W 1555 roku założył drukarnię, gdzie wydawał klasyków w małym podręcznym formacie, francuską poezję, dzieła teologiczne i liturgiczne księgi. Powodzenie zawdzięczał wzorowemu wykonaniu technicznemu i pięknemu wyposażeniu zdobniczemu swoich druków. Używał antykwy Garmonda, a dla druku w języku flamandzkim kursywy Civilité, Roberta Granjona.

Lata siedemdziesiąte były szczytowym okresem sławy oficyny. Działało w niej około 16 pras, a doradcami i korektorami byli Justus Lipsius, Abraham Ortelius i inni. Łączny plon 34 lat pracy oficyny Plantina wynosi ponad 1500 książek o dużej wartości dla ówczesnego świata nauki i szkolnictwa.

Główną zasługą warsztatu Plantina jest przyswojenie ilustracji miedziorytowej, którą przejął z Włoch. Techniką miedziorytową wydał w 1566 roku pierwsze swe dzieło ilustrowane Anatomię Valverda. Drugą specjalnością oficyny były druki liturgiczne: mszały, brewiarze, antyfonarze i modlitewniki zaopatrzone w nuty i miedziorytowe ilustracje. W 1570 roku Plantin uzyskał tytuł architypografa królewskiego od hiszpańskiego króla Filipa II, a od stolicy apostolskiej przywilej na druki liturgiczne dla Hiszpanii i Niderlandów. Największym przedsięwzięciem była wykonana na polecenie króla ośmiotomowa Biblia polyglotta w pięciu językach., znana pod nazwą Biblia Regia lub Biblia Plantiniana. Plantin prowadził także działalność księgarską w całej Europie i Meksyku.

Po śmierci Plantina w 1589 roku warsztat odziedziczył jego zięć Franciszek, który następnie podjął współpracę z drugim zięciem Krzysztofa Plantina, Janem Moretusem. Po Janie Moretusie oficynę przejął jego syn, Baltazar. Oficyna prowadzona przez następców Moretusa dotrwała aż do XIX wieku. W 1876 roku miasto zakupiło drukarnię, która od tego czasu pełni rolę muzeum książki i drukarstwa, nazwanego Muzeum Plantinum.